|
|
|
Σχ. 21.3 |
21.3 Παθητική ασφάλεια.
Στην περίπτωση που συμβεί ένα ατύχημα, τότε πρέπει να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, αν ο χώρος των επιβατών μείνει ανέπαφος, οι επιβάτες δεν μετακινηθούν από τις θέσεις τους και στην περίπτωση που αυτοί θα προσέκρουαν κάπου, αυτό θα γινόταν με μικρή ταχύτητα και σε μαλακά υλικά. Αυτοί οι στόχοι προσεγγίζονται με τις παρακάτω τεχνικές που αυξάνουν την παθητική ασφάλεια:
|
|
|
Σχ. 21.3 |
– H κατασκευή του αμαξώματος. Σκοπός κάθε κατασκευαστή είναι μετά από τη σύγκρουση του αυτοκινήτου ο χώρος των επιβατών να παρουσιάζει τις μικρότερες παραμορφώσεις. Για το λόγο αυτό ενισχύουν κατάλληλα το θάλαμο επιβατών, ενώ επιλέγονται άλλα μέρη του αμαξώματος που θα «θυσιαστούν» για να απορροφήσουν την ενέργεια της συγκρούσεως, όπως το μπροστινό και το πίσω μέρος του οχήματος. Ανάλογη προστασία προβλέπεται για τον ουρανό του θαλάμου επιβατών στην περίπτωση ανατροπής του οχήματος. Είναι σύνηθες σήμερα να τοποθετούνται δοκοί ασφαλείας στις πόρτες (σχ. 21.3) που προστατεύουν το χώρο επιβατών από πλευρικές συγκρούσεις.
|
|
|
Σχ. 21.4 |
Επίσης ο κινητήρας κατά τη μετωπική σύγκρουση πρέπει να «πέφτει» στο δρόμο και να μην μετακινείται προς το χώρο των επιβατών (σχ. 21.4). Το πλαίσιο τοποθετήσεως του υαλοπίνακα του μπροστινού ανεμοθώρακα σχεδιάζεται έτσι, ώστε να έχει την τάση να εκτινάσσει τον υαλοπίνακα προς τα έξω κατά τη σύγκρουση. Τέλος το εξωτερικό μέρος του οχήματος δεν φέρει αιχμηρές προεξοχές που θα ήταν επικίνδυνες για τους πεζούς και τους δικυκλιστές.
– Η εσωτερική κατασκευή – διαρρύθμιση του χώρου επιβατών. Η εσωτερική κατασκευή του χώρου επιβατών είναι από υλικό που απορροφά εύκολα την ενέργεια συγκρούσεως προστατεύοντας τους επιβαίνοντες από τραυματισμούς. Η στερέωση του εσωτερικού καθρέπτη είναι τέτοια, που υποχωρεί μετά από μία μικρή πίεση.
|
|
|
Σχ. 21.5 |
– Οι ζώνες ασφαλείας. Η εξέλιξη των ζωνών ασφαλείας από τις ζώνες δύο σημείων στις ζώνες τριών σημείων καθώς και η χρήση προενταντήρων δείχνει τη σημασία που έχει δοθεί στο σημαντικό αυτό παράγοντα παθητικής ασφάλειας (σχ. 21.5). Για τα παιδιά χρησιμοποιούνται κατάλληλα εγκεκριμένου τύπου μέσα συγκρατήσεως, που συνδυάζονται με ζώνες ασφαλείας ή τις αντικαθιστούν.
|
|
|
Σχ. 21.6 Αερόσακοι οδηγού-συνοδηγού. |
– Αερόσακοι ασφαλείας. Τα τελευταία χρόνια έχει γενικευθεί η χρήση των μετωπικών (σχ. 21.6) και πλευρικών αεροσάκων ασφαλείας. Με αυτούς αυξάνεται η προστασία από την πρόσκρουση στον πίνακα οργάνων (ταμπλό) ή στο τιμόνι του κεφαλιού ή του θώρακα του οδηγού και των επιβατών. Αυτή η προστασία ισχύει βέβαια μόνο όταν χρησιμοποιούνται συγχρόνως με τις ζώνες ασφαλείας.
|
|
|
Σχ. 21.7 Υποστηρίγματα κεφαλής. |
– Υποστηρίγματα κεφαλής (προσκέφαλα). Η χρήση και σωστή ρύθμιση των υποστηριγμάτων κεφαλής (σχ. 21.7) προστατεύει τον αυχένα από σοβαρές βλάβες κατά τη σύγκρουση.
|
|
|
Σχ. 21.8 Συμπεριφορά του σπαστού τιμονιού κατά τη σύγκρουση. |
– Τιμόνι. Τα οχήματα σήμερα φέρουν συστήματα με τα οποία η ράβδος του τιμονιού αναδιπλώνεται, όταν εξασκηθεί επάνω του ορισμένη δύναμη. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις κατά τις οποίες το τιμόνι υποχωρεί προς τα μέσα μετά από μία σύγκρουση προστατεύοντας έτσι τον οδηγό (σχ. 21.8).
